BENEDICTUS
(CANTICO DI ZACCARIA - Lc 1, 68-79)
Benedetto il Signore Dio d'Israele,
perché ha visitato e redento il suo popolo,
e ha suscitato per noi una salvezza potente
nella casa di Davide, suo servo,
come aveva promesso
per bocca dei suoi santi profeti d'un tempo:
salvezza dai nostri nemici,
e dalle mani di quanti ci odiano.
Così egli ha concesso misericordia ai nostri padri
e si è ricordato della sua santa alleanza,
del giuramento fatto ad Abramo, nostro padre,
di concederci, liberati dalle mani dei nemici,
di servirlo senza timore, in santità e giustizia
al suo cospetto, per tutti i nostri giorni.
E tu, bambino, sarai chiamato profeta dell'Altissimo
perché andrai innanzi al Signore
a preparargli le strade,
per dare al suo popolo la conoscenza della salvezza
nella remissione dei suoi peccati,
grazie alla bontà misericordiosa del nostro Dio,
per cui verrà a visitarci dall'alto un sole che sorge
per rischiarare quelli che stanno nelle tenebre
e nell'ombra della morte
e dirigere i nostri passi
sulla via della pace.
BENEDICTUS
Benedíctus Dóminus Deus Israel,
quia visitávit et fecit redemptiónem plebis suæ;
et eréxit cornu salútis nobis,
in domo David, púeri sui:
sicut locútus est per os sanctórum,
qui a sæculo sunt, prophetárum eius;
salútem ex inimícis nostris,
et de manu ómnium, qui odérunt nos:
ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris,
et memorári testaménti sui sancti;
iusiurándum, quod iurávit ad Abraham,
patrem nostrum,
datúrum se nobis,
ut sine timóre,
de manu inimicórum nostrórum liberáti,
serviámus illi,
in sanctitáte et iustítia coram ipso,
ómnibus diébus nostris.
Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis:
præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,
ad dandam sciéntiam salútis plebi eius,
in remissiónem peccatórum eórum,
per víscera misericórdiæ Dei nostri,
in quibus visitávit nos Oriens ex alto:
illumináre his, qui in ténebris
et in umbra mortis sedent,
ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.